پیش بینی برای سال 97

اولین مطلب سال 97 را می خواهم با پیش بینی  اوضاع مملکتم در این سال جدید آغاز کنم ولی امیدوارم علی رغم پیش بینی ام ، امورات به خیر و صلاح مردم  و کشورم  اصلاح و بهینه گردد.

 به نظر بنده از نظر موضوعات مطروحه داخلی با توجه به عدم تحرک مسئولان در سر و سامان دادن به اوضاع ، نه تنها وضعیت بهتر نخواهد شد بلکه از هر نظر از جمله اقتصاد بدلیل وجود و نفوذ فساد  و رانت سیستمی و  از نظر سیاسی  بدلیل حرکت با همان دست فرمان قبلی و در مسائل اجتماعی و فرهنگی و محیط زیستی بدلیل انحصار قدرت و تصمیم گیری در دست عده  معدودی که آزمایش پس داده اند و در مقابل هر گونه اصلاح  و نگرش صحیح مقاومت می کنند بدتر از سال 96 خواهد شد و بر عمق دره و گسل  اعتماد بین مردم و حاکمیت خواهد افزود و  نتیجه این مسائل  به نافرمانیهای اجتماعی و سیاسی و گسترش نا آرامی ها و رو در رو شدن مردم با حاکمیت و با همدیگر منتج خواهد شد و  در مقابل ، مسئولان  مثل همیشه بجای اندیشه و یافتن راه حل ها و گفتگو با مردم و و بررسی علل مشکلات به سرکوب بیشتر و گسترده تر و اعمال محدودیتها متوسل شده و این دور باطل چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی موجب تضعیف نظام و هموار کردن دخالت بیگانگان و برانگیختن طمع آنان را فراهم خواهد ساخت . در سال 97 اگر آمریکا از برجام خارج نشود باز هم  اوضاع بهتر نخواهد شد بلکه به بهانه های دیگر از جمله کنترل و محدودیت برنامه های موشکی، تحریمهای بیشتری را بر کشورمان اعمال خواهند کرد.   برآیند تمام مشکلات داخلی و خارجی، سالی سخت و بحرانی توام با کشمکشها و آشفتگی های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را رقم خواهد زد که اگر به این موارد خشکسالی، بحرانهای زیست محیطی، مشکلات صندوقهای بازنشتگی ، بانکها، بیکاری و یارانه نقدی و از همه مهمتر بحران یا فاجعه سوء مدیریتها را هم بیافزایم  باید سال 97  و سالهای بعدی را اوج بحران زدگی کشور بنامیم که البته  لازم به ذکر است که شروع  و علل این مشکلات به سالهای قبل از 97 بر میگردد.همه این  مواردی که گفته شد ناشی از بدبینی و منفی بافی بنده نیست بلکه وضعیت و واقعیتهای مشهود جامعه ما را به این دیدگاه سوق داده است. ناگفته نماند که همه مشکلات با تمام عمق و وضعیت ناجور آن قابل حل هستند و آن هم فقط و فقط با همبستگی ملی و اصلاحات اجتماعی ، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی واقعی نه شعاری  و رفع انحصار قدرت و ایجاد شفافیت  قابل حل و رفع می باشد و تا مسائل پیچیده تر و بغرنجتر و آشفته تر  از این نشده است باید اندیشه ای کرد.  خطر جدی ست.

خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار

برچسب‌ها: سال97, بحران

نوشته شده توسط محمدرضا غلامی در 11:26 |  لینک ثابت   •