توسعه

ما كشوري هستيم كه در خيلي از زمينه ها رشد و پيشرفت كرده ايم ولي هنوز در اكثر موضوعات با  توسعه فاصله زيادي داريم  ، ممكن است بپرسيد مگر چه تفاوتي بين رشد ، پيشرفت و توسعه است يا به چه دليلي  ما كشوري توسعه نيافته اي قلمداد مي شويم. به طور مثال اگر ما از لحاظ درسي تحصيل كنيم و به مدارج عالي تحصيلي برسيم رشد كرده ايم و اگر بتوانيم با تخصصي كه از تحصيل كسب مي كنيم به امور مالي خود سر و سامان بدهيم يا مدارج بالاي شغلي را كسب كنيم پيشرفت كرده ايم، اما اگر از لحاظ خدمت به همنوع و يا از لحاظ رفتار و خلق خو ، انسان متفاوتي شده ايم آنوقت است كه به توسعه رسيده ايم و توسعه يافته تلقي مي شويم .

جامعه توسعه يافته  جان‌داراست . در جامعه توسعه یافته، حساسیت‌ها و توجهات بیشتر است و جامعه نسبت به هر رفتاری واکنش نشان می‌دهد. و در اصل زنده و پويا است  .

در واقع، از منظر دیگری، توسعه دارای دو بعد است: «بعد اقتصادی» و بعد «فرهنگی ». در بعد اقتصادی، توسعه تولید «رفاه» می‌کند و رفاه  امنيت  مي آورد . در این بعدِ توسعه، ما نیازمند سرمایه اقتصادی هستیم.سرمایه اقتصادی هم نیروی انسانی می‌خواهد و نیروی انسانی هم در دانشگاه تربیت می‌شود.

بنابراین احساس نیاز به نیروی فنی شکل می‌گیرد.بعد اقتصادی به دنبال رفاه است و فرآیندی که طی می‌شود،رشدو پیشرفت است. اماتوسعه،بعدفرهنگی ورفتاری هم دارد؛زمانی شما تمامی ابزارها وامکانات اقتصادی و رفاهی را در اختیار دارید اما از وضعیت جامعه‌تان احساس ناراحتی و کلافگی می‌کنید، آرام و قرار ندارید و نسبت به رفتارهای پیرامونی خود احساس انزجار می‌کنید.با وجود اینکه رفاه دارید اما احساس رضایت نمی‌کنید. در واقع به دلیل عدم احساس رضایت است که  فرار مغزها و سيل مهاجرت اتفاق مي افتد . ما به طور نسبی «رفاه» داریم اما «رضایت»همان چیزی است که ما نمی‌توانیم تولید کنیم و به واقع رضایت نتیجه همان بعد دوم توسعه یعنی بعد فرهنگی رفتاری است كه متاسفانه در توليد آن به شدت ضعف داريم.