فضایی بی تدبیری

فضای کشور بشدت احساسی شده است و در این فضای احساسی ، عقلانیت رنگ می بازد. وزیر محترم امور خارجه  پیغامی در فضای مجازی می گذارد که گویایی تصمیم ایشان برای استعفاست و انتظاری که از وزیر کارکشته ای مثل ظریف می رود این است که وقتی او استعفایش را رسانه ای می کند یعنی همه جوانب را سنجیده و بعد تصمیم گرفته است  ولی این تصمیم به اصطلاح عاقلانه یک روز هم دوام نمی آورد و او با لبخند در نشست نخست وزیر ارمنستان ظاهر می شود. البته این طور تصمیمات و قهر کردنها از یک فرد عادی در امور زندگی و کاری اش دور از انتظار نیست  ولی انتظاری که مردم از مسئولین دارند این است که وقتی وظیفه و مسئولیت خطیری را می پذیرند مصالح مملکت و مردم  بر همه چیز ارجح داده شود و بدانند هر حرف و یا عملی که از آنها سر بزند تبعات داخلی و خارجی خواهد داشت  و اگر هم سبک و سنگین کرده و تصمیمی می گیرند روی حرف خود بیاستند.یعنی چی که امروز تصمیم میگیرند و یک ساعت بعد و یا یک روز بعد انگار نه انگار چه گفته بودند و چه قولهای که داده بودند. حالا با این شرایط هی می گویند چرا اعتماد اجتماعی کم شده و مردم به حرف مسئولین اعتماد ندارند.خدایش خود شما باشید اعتماد میکنید . وقتی مسئولین با یک فشار استعفا و با یک فشار  دیگر برمی گردند و بدون هیچ توضیحی به مردم فقط لبخند می زنند از کجا معلوم به تعهداتی که در قبال مردم و کشور هم گرفته اند با فشار گروهی دیگر زیر پا نگذارند. تنها چیزی که از این اتفاقات دست ما را می گیرد این است که فشار حرف اول را در تمام تصمیمات و قوانین و ...می زند و هیچکس هم از این منابع فشار خبر ندارد و سر در نمی آورد. تنها مردم هستند که نه فشارشان جواب می دهد و نه مسئولین بر خود زحمت می دهند که جواب شوکهای که به مردم از روی بی تدبیری وارد می کنند را بدهند  و مردم سردرگم و نا امید از تدبیر و عقلانیت مسئولین ،خودشان را تنها می بینند و برای حفاظت از خود و خانواده و سرمایه های خود به هر سو چنگ می اندازند و این داستان ادامه خواهد داشت تا آن رشته نازک مانده از اعتماد و امید هم پاره شود.