بحران اندیشه

زمانی که شهروندان از یک دیگر هراس داشته باشند و در موضع تقابل با هم قرار گیرند با بحران شهروندی روبه‌رو می‌شویم. از نظر فیلسوفان و جامعه شناسان سرشناس این بحران شهروندی منجر به بحران اندیشه خواهد شد، زیرا در چنین فضایی جایی برای بحث و گفت‌گو باقی نمی‌ماند و از آنجا که اندیشه و فکر خود امری گفتگویی است پس پایان گفتگو به منزله پایان تفکر است. از آنجا که فکر کردن، به انسان‌ها قدرت داوری در مورد «شر» را می‌دهد، بنابراین عدم تفکر، قدرت مبارزه با شر را از آنان می‌گیرد و عدم تفکر و نبودن گفتگو به بی‌رنگ شدن مسئولیت فردی و از هم گسیختگی جامعه و به قدرتمند شدن «شر» در جامعه خواهد انجامید