عبرت تاریخ

ملت ایران جزو مردمانی است که بخاطر عبرت نگرفتن از تاریخ گذشته خود هزینه های گزافی پرداخته است وبه همین دلیل در یک چرخه تکرار و بیهوده بی اطلاعی به دور خود گشته و درجا زده و اشتباهات گذشتگان را بارها تکرار کرده است، از افراط به تفریط و از تفریط دوباره به افراط پناه برده است و در آخر مستاصل و شکست خورده و مایوس دنبال مقصر  و دشمن میگردد تا همه تقصیرها را بگردن آن یگانه دشمن بیاندازد.الان در این برهه زمانی  باز ایران دچار اتفاقاتی هست  که منشاء بی تدبیری ست و منتظر است که گره بدست دیگران باز شود و بدون زحمت همه چیز نصیب این ملت گردد از جمله سعادت، خوشبختی و پیشرفت که هرگز ملتی بدون زحمت به آن نرسیده اند و دخالت دیگران جزو وابستگی و پایمال کردن غرور یک ملت نسیبی دیگر بهمراه نخواهد داشت.اگر خود تصمیم نگیریم دیگران بجای ما تصمیم خواهد گرفت و اینجاست که یاد آن نامه معروف ستارخان می افتم که به محمد علی شاه مستبد  بعد از یازده ماه  مبارزه و محاصره اقتصادی تبریز می نویسد تا از دخالت روسها و ورود آنها به شهر جلوگیری کند زیرا نیک می داند که وقتی لشگر بیگانه ای قدم به خاک مملکتی گذاشت دیگر بیرون راندن آنها بسیار مشکل خواهد بود، متن نامه ستارخان چنین بوده است: " شاه بجای پدرو توده بجای فرزند است. اگر رنجشی میان پدر و فرزندان رخ دهد نباید همسایگان پای به میان بگذارند. ما هرچه می خواستیم از آن در میگذریم و شهر را به اعلیحضرت می سپاریم ، هر رفتاریبا ما میخواهند بکنند. اما اعلیحضرت بیدرنگ دستور دهند راه خواربار باز شود و جایی برای بهانه ورود سپاهیان روس، به خاک ایران باز نماند"