کنکور، محرم

کنکور مثل سیل و زلزله نیست که یهویی اومده باشه و آقایون را غافلگیر کنه و یا خبرش جمعه ها برسه. مسؤولان محترم از چند ماه پیش می‌دانستند قرار است کنکور در آخر مرداد برگزار شود. خیلی راحت و بدون هیچ استرسی می‌توانستند پروتکل‌های آن را بنویسند و در آخر مرداد بدون هیچ جنجالی آن را برگزار کنند. نه اینکه حالا  که یکهفته مانده به زمان برگزاری کنکور  خبر بدهند که کنکور یکماه عقب افتاد.  و وزیران محترم آموزش و پرورش و بهداشت سریعاً مصاحبه کنند که بله کنکور یکماه عقب افتاد و جان و سلامتی  بچه های مملکت را بهانه عقب انداختن بدانند و سرشان را بالا بگیرند و افتخار هم بکنند که ببیند ما چقدر بجان و سلامتی بچه های ایران ارزش قائلیم و کاری کردیم کارستان درحالیکه باید به بی عرضگی و عدم مدیریت  خودشان  گریه کنند و عرق شرم بر پیشانیشان بشیند. سلامتی این نسل اگر برایشان مهم بود خیلی زودتر می نشستند و با هم سنگهایشان را وا می کندند و بهداشت پروتکل را در گوش عوامل اجرایی می کردند و زمان می دادند و از امکانات دیگر نهادها استفاده می کردند که بتوانند امکانات را مهیا کنند همان امکاناتی را که یکماه دیگر می خواهند ردیف کنند اگر دوماه و یا همان یکماه پیش تصمیم داشتند امروز مشکلی پیش نمی آمد و امروز هر ساعت یک تصمیم نمی گرفتند. کنکوری‌ها چه گناهی کرده‌اند که گیر شما افتاده‌اند؟ آنها در پر استرس ترین روزهای زندگی هستند. آن زمان که کرونا نبود، تحمل روزهای آخر کنکور سخت بود چه برسد به الان که هم باید هیجان کنکور را کنترل کرد و هم استرس کرونا را. مشخص است که کل تصمیم گیری هایشان بهمین شکل است که الان وضع مملکت به اینجا رسیده است و نمی دانیم در مقابل بچه هایمان که می پرسند چرا این ها با ما اینطوری میکنند؟ چه جوابی بدهیم؟ هر چی بخواهیم دفاع کنیم از تصمیم و یا توجیه کنیم نوع مدیریت آقایان را باور نکرده و نمی کنند. واقعا اگر در خود قدرت تصمیم‌گیری نمی‌بینید و می‌دانید نمی‌توانید برای مردم کاری انجام دهید، صندلی قدرت را رها کنید و اجازه بدهید کسی کار را به عهده بگیرد که قدرت تصمیم‌گیری و اجرا کردن آن را دارد. حالا اگر از بحث کنکور که بگذریم یک سئوال دیگر هم هست، همه می دانیم که  عزاداری و سوگواری برای سالار شهیدان حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) ریشه در تاریخ و هویت ایرانیان دارد. ایرانیان در طول ‏تاریخ علم عزاداری برای بزرگ‌ترین آزادی‌خواه جهان را زنده نگه داشته‌اند و پیوند ملت ایران با امام‌حسین (ع)، پیوندی اعتقادی، ‏دینی، فرهنگی است و به هیچ روی گسستنی نیست. در دوره‌های گوناگون تاریخی و حاکمان مختلف، صرف نظر از نگاه ‏حاکمیت‌ها به موضوع عاشورا و محرم، مردم به شکل خودجوش و سنتی یاد حماسه حسینی را زنده نگه داشته و خواهند داشت. سئوالی که می دانم برای خیلی ها مطرح است این است که،واقعاً اگر سلامت مردم اهمیت دارد و همانطور که می دانیم  یکی از واجباتی که برای انسان در کنار وجوب نماز، روزه و حج، مطرح می شود حفظ جان انسان است، درصورت برگزاری مراسم سوگواری محرم با اینکه می دانیم عملا امکان رعایت فاصله فیزیکی و ‏پروتکل‌های بهداشتی وجود نداشته و نخواهد داشت و سلامتی و جان مردم در معرض خطر قرار خواهد گرفت، موضوع اهمیت جان و سلامتی  مردم در این موضوع کجای تصمیم مدیران قرار گرفته است؟ بهتر نیست کمی به شعور حسینی بیاندیشیم و شور حسینی را صرف  دفاع از حق و حقوق مظلومان و ریشه کنی فقر و فساد و ریاکاری ها بکنیم  که تیشه به ریشه دین می زند.   این را هم گفتم که گفته باشم.